icraat

pek ilgilenmedi kimse ama olsun, rüzgara nazır şarkı söylemek çok güzeldi. tasarım hocası şapkası kafadan uçtu, saçlar ve notalar rüzgarlandı.

nar oda korosu yeniden...

dünya tasarım günü imiş 29 haziran. icsid seçmiş. tamam okey. zaten anneler gününü de kim buldu şaibeli. ben de diyorum ki "hediye isterim". çünkü doğum günüm dışında bir günüm yok şu alemde. pazar günü taşkışla'da olucaz. tuhaf bir ısrar geldi bölümden, bizim nar oda korosu şarkı söylesin illa diye. iyi peki dedik. berktay toplamış bile 10-12 kişi. olucak mı ne. tınlar mı ki?

yaşasın kötü tasarım

"kötü tasarım" workshop'umuz güzel geçti nokia ile. iyi birşeyler yapmaya çalışmanın bazan iyi olmakla ilgili klişeler içinde boğulduğunu ve iyi olanı engellediğini farkettik. böylece kötü olma gibi tuhaf bir gayretin içinde iyi olana bir noktada dönmek beklenmedik bir yaratıcılığı yanında getiriyor. öğrenciler çok mutlu idiler, nokia'nın şefi eero da fazlasıyla mütevazı..

nokia'nın türk dünyası ile ilişkilerinden birşeyler çıkabilir belki de. yarın yine tv çekimi filan, hareketlendik durup durup...

karınca

efsunlu mevsimin içinde rüzgarla nakışlana nakışlana yürüyorum. fazla olanları, fazla olduklarımı da o rüzgara salarak. "karınca" demişler sevdiğime. simsiyah ve ışıl ışıl olmasındandır, tabii ki uğruna ölmeyi göze aldığı yolunda sabit kadem gidişi dışında.

ikinci versiyon

kara ve siyah

sevdiğinin yüzünü okşamak gibi birşey resmini çizmek. çizip de bitirdiğin şey değil de o çizişin kendisi o yüzden çok değerli. hele de çizdiğinin bizzat elini tutup çizdiren olduğunu da bilince...

şam ü seher

anlatamayacağımı biliyorum ama bahsetmeliyim. şam ve halep bize kollarını açtı, içinde sallandık. bezirganbaşı memnundur. elbiselerimiz uçuştu, kalplerimiz birbirine kalkıp kalkıp kondu. dost seyahati böyle oluyor ve bendeniz en mesut doğumgünümü idrak ettim, külebi'nin teessüründen azade, boynumu bir altın el okşar iken...