şiirin zarları yere düştü

söze gelmez olana kelimeler üşüştü,
temiz çizgiler ve çok güzel renkler.

zarın içinden düştüğü el bekledi
çünkü yerde sahneleniyordu piyes

tenha sıkışma

kâbe de yanlız ama âlem ona secde ediyor. öyle bir fırsat ki, ilk defa mânâya dönmüş olabiliriz yüzümüzü. mekân yerini zamana bıraktı. bu yüzden daha şeffaf ve üstüste herşey. zaman hizaya getirmeye çalışıyor askerleri ama onlar yokuş aşağı hep birlikte birbirinin üzerine düşüyor. mânâda izdiham var, tek bir vücûdun tek bir mekânda mekânsız bir mutlak zamana koşması. galiba mahşerî kalabalık böyle bir şey.

muppet show

evde kalıyoruz ya, büyük bir dehşetle şunu farkettim. hayatım boyunca gösteriş için yaşamışım. evden çıkamamak bu gösterişi engelliyor. ekranlardaki buluşmalar çok kısıtlı. aslında böyle muppet show gibi sadece omzumun yukarısı ile iletişim kurmaya çalışmak esas sınır galiba.

aczimi bir tür felç duygusu ile anlatabilirim ki bu da bu mübarek gecede bana gerçekten içten dua ettiriyor. her türlü darda, hastalıkta, sıkıntıda olanlara...