under construction

toz toprağın içinde kaldım. yeniden taşınıyorum ve yine evsiz âraf dönemine girdim hayatımın. kelimelerin içi bir tür mesken olur mu bana diye denemektir şu anda yaptığım. bazan müzik dinlemeyi de ihmal edip sonra pişman oluyorum eski bir melodi, bir enstrüman darbı duyduğumda. darb-ı mesel. hepsi misal.

tedbirli temkinli bir öfke, sevinç, korku yönetimi hayatım. beni koynunda ağırlayan, koynu koca bir diyar, bir şehir olan sevgilinin hatrına elimi ayağımı dilimi dudaklarımı sağlam tutmaya çalışıyorum. ama bir klozet borusu beni çileden çıkarabiliyor. küçücük ve güçsüz tırtıklamalarım var. sadece edebten çok uzak bir utanma biraz beni hizaya getiriyor. ya da o simsiyah elif harfinin dümdüz dimdik tekdiri... hız arttı, manevraları dikkatli almak lazımdır. sözün sahihinin, yok o sözün sahibinin koynuna sığınmalı.

medeni

eski ben değilim artık, kapılar ben içerideyken üstüme kapandıktan sonra. pasa-port, kapıdan-geçişin bu kadar cemâli bir yasağı yoktur. bu kadar güzeli yoktur dünyanın bütün gözyaşlarının bir gecede içine sahibinden akıtılması kadar. bütün fark ışıkları üstüne kapanır, sevişme karanlıkta efdaldir, bahçende tatlıdır. bütün bu kelimeler senin heybetinin yanında yalandır.