chicago'ya "dönmek"

dönmenin kendi evinden başka biryere olması çok tuhaf. ama yine de o "dönme" hissini yaşayabiliyor isem demek ki buralara hafiften alışmışım demektir. ilginç.. "connecting" isimli nokia sloganından apartma tasarım konferansından ikrah getirmek suretiyle geri döndüm. denver'daki epic konferansının interdisipliner, neyle uğraştığı belli, kullanıcıyı dert edinmiş havasından sonra yine parlak, patlak, stilistik tasarım ideolojisinin sığ söyleminin içinde kendimi bulup da dört gün bu sığlıkta yüzmeye çalışınca bir yorgunluk oluştu haliyle. yorgunluk değil de bezginlik... artık anladık tasarım çok önemli birşey, form follows function, suction, fiction, emotion... şuna benzettim ortamı; herkes tavus kuşu, herkesin arkasında bir renkli yelpaze, herkes bu yelpazeleri açıp da birbirine göstermeye çalışırken, ortalık toz duman oluyor, renk cümbüşü, herkes kendi kuyruğuyla uğraşırken başkasının kuyruğunu görmeye mecali kalmıyor. ama san fransisco için düşüncelerim başka, pek yakında...