formaldehit

önce anlamadım, maket ya da 3d printer çıktısı zannettim. meğer gerçek ölü ceninlermiş. meğer onları böyle sergilemek bilimselliğe hizmet edermiş. "natural" sebeplerle ölmüşler ve kendilerini bilime adamışlar. cinayetle "body art", teşhircilikle dram, bilimsellik ve yaradılış düşüncelerinin arasında "izlediğim" "museum of science and industry"nin "prenatal" bölümünden sonra hiçbirşeye konsantre olamadım. gerçek boyutlu uçaklar, renk teorileriyle ilgili oyunlar ve bilmeceler, uzayın ve samanyolunun modelleri hiç de ilgimi çekmedi. sıkıldım, çıktım. herbirşeyin "bilim" adı altında sunulması, o ceninlerle, plastik mekanik çark detaylarının aynı çatı altında durması beni genelleme yerine, keskin fark ve uçlara taşıdı. zaten sergiyi gezen çocuklardan biri, annesinin ceninlere kitlenen bakışlarından garip bir huzursuzluk duysa gerek ki: "mama, stop staring at..." dedi. bütün kalbimle çocuğa katıldım ama yine de bir varoluş casusu, bir yaradılış zararlısı gibi büyük bir hürmetsizlikle fotoğraflarını çektim o doğamamış, ama ölememiş de, sergi ceninlerinin. içimde büyüyemeyen bir cenin kaldı, dondu... bir mucize gibi dolaştım etrafta.

ne cilvedir ki bütün bunlar kurban bayramının ilk günü oldu...