anne

necla abla trt1'deydi öğlen. "canım annem" programında, bir otistik çocuk sahibi anne olarak. o vakur ve mütevazı havasıyla ve sakince kurulan dernekten, yapılan işlerden bahsedip, anne-baba, türkiye-dünya ayırmazken, programın kurgusu gereği habire "ama esas anneler çekiyor yükü" teması uzayıp duruyordu. sessizce dinledi, kendini çekti, hatta oğluna yazdığı mektubu bile sunucu okudu, en son paragrafında oğluna teşekkür ettiği, onunla yaşadıkları olmasa şimdi geldiği noktaya gelemeyeceğinden bahsettiği... kendim, evim, ben diye tepiştiğim bir cuma öğleni evde beni böyle yakaladı hizmetin tebessümü.