10 Ocak 2009 Cumartesi

tâ ne zaman yazmışım 02

İsmimin içini bir kişi sanıp doldurmaya başladığım günler en boş, boşluğun en çok hissedildiği zamanlardı. O zamana kadar çocuk çocuk eğlenmek için bağıra çağıra, öğretilmiş çocuk neşesiyle şarkılar söylerken birden farketmiştim ki boşluğun içinde çınlayan isyan sesleri vardı. Şarkı söylemek haykırmak gibi birşey olabilirdi. Boşluğu bastırmaya yarayabilirdi ya da boşluğun kendisinden gübrelenip sürgün verebilirdi.

Hiç yorum yok: