arayüz

arayüz değişmiş görüşmeyeli. arada hep bir yüz var, araya giriyor ama aranın arkasıdaki mânâyı da bu yüz gösteriyor.

eylülün bloğu bana yeniden bu sayfayı açtırdı. bir cennetin içinde oyalanıp duruyorum ve meyvelerini yemiyorum gibi, ya da yeni meyve ağaçları ekmiyorum gibi hissettirdi. yüzüm yok gibi. ama derdim de yok. benim yüzümü isteyen kimdir ki? sadece bir kapı açılsın başka arayüzlerden gülümsemeleri, somurtmaları, baş çevirmeleri görelim. gamzesine bu teni verelim gitsin.

afrika yolcuları sokağı boş bıraktı. ben de kendi evimde gurbete düştüm. belki de o yüzden unutmayıp bu sefer eylülün bloğunu açtım. gurbetten değil de gafletten korkulmalı onu anladım.