bayram konuşması

dün, university of chicago'da (UC) yabancı insancıklara türkçe dersi veren bir arkadaşımın dersinde "native speaker" olarak konuşma yaptım, hem de neyle ilgili dersiniz?: "bayramlar!" bayram uzmanı bir kişiyim işte ben de böyle, nerde bayram orda hüma... gibi bir durum oluşmasın diye, mümkün olduğu kadar interaktif olsun istedim ders. öncelikle kağıtlı şeker ve çikolata drajeleri götürdüm oraya, badem şekeri ve çifte kavrulmuş lokum bulamadığım için. ağır ağır konuşmakla kalmayıp fazlasıyla düz ve salak bir konuşmaydı kanımca. çünkü "bayramlarda çocuklar kapıya gelir onlara mendil ve şeker veririz, el öperiz filan" derken, bir tanesi kalkıp sormaz mı: "peki bayramların medyayla ilişkisi hakkında ne düşünüyorsunuz, cep telefonu mesajları ve medyalaşma?" diye... ha o zaman anladım ki kritikten çok uzak bir konuşma yapıyormuşum. tamam bu insanlar türkçe bilmiyor olabilirler ama hepsi master öğrencisi filan. bunun üzerine bayram ve ramazanlarda koka kola gibi markalar nasıl da müslümanlaşıyorlar, biraz da ondan bahsettim. oldukça enteresanbir deneyimdi. birkaç öğrenci boş boş bakıyorlardı ve gözlerinin içine bakıp konuşunca da gözlerini kaçırıyorlardı, anlamadıkları anlaşılmasın diye. ben de kendi halimi düşündüm burdaki, dil bütün anlamın üzerinden geçtiği bir yol ve ben şu hatayı çok sık yapıyorum; yolun kendisini düşünmek anlamı kaçırmaya sebep oluyor.

neyse vesileyle en güzel bayramlar diliyorum. ben en azından bayram sabahı bayram konulu şekerli ve tatlı bir sosyalleşme şansı elde ettim yad ellerde, bahanesi ne olursa olsun, buna da şükür...