çöp

odam birinci katta, yani amerikan ikinci katı, aceleci amerikalılar bodrumu bir sayıyorlar zira. neyse. benim odamın duvarının bir özelliği var, bütün oak park bölgesi çöp bidonları o duvara yaslı, ya da büyük bir kısmı olsa gerek. ve her sabah bir festivalle uyanıyorum 8 30 da... bir iri çöp kamyonu ve artık tipini ezberlediğim pos bıyıklı bir amca gelir, olabilecek en yüksek gürültüleri çıkararak o çöp konteynerlerini kamyonun mekanizmasına takaraktan kamyonun içine devirir. o gayya çukurunda cehennemi bir suyun içinde bütün çöpler döner, dönenir ve yaklaşık 15 dakika süren bu işkence yavaşlayarak sona erer. tamam gün başına 15 dk işkence, benim buradaki rahatımın diyetidir, eyvallah. amaaa... gel gör ki gece gelip de karanlık güçler, iyi saatte olsunlarla dansa başladığında nolur? iksirler içilir, devran dönenir ve bizim çöp konteynerlerinde yeni bir ses ve ahenk dalgası başlar akşam 9 gece 2 arası. duyduğum şıngırtılar sadece şişe tahliyesi olmasa gerek, aynı zamanda korsan çöp insanlarının da şişe ve bilumum çöp ihtiyaçlarını karşıladıkları nadide vakitler... velhasıl çöpler devinir, çöp girer, çöp çıkar, çöp ezilir, çöp düzelir ama kendisiyle duvarımı paylaştığım bu hengame bitmez...

bu çöpsel devinim de benim kafamın içini kirli bir su haline getirmiş olacak ki bu sabah malum gürültüler içinde yine ayılırken, "ÇÖP!"... boşver ekolojiyi yeşil tasarımı filan, bu çöp ideolojisine bir bak sen, diye bir vahiy kokusu geldi burnuma...