11 kasım

taca binasında yapılan on kasım töreninde atatürkün sevdiği şarkıları bir grup türkle birlikte söylerken buldum kendimi 11 kasım pazar günü. kaçarak uzaklaşmak ve katılmamak en kolayı idi ama süper piyano çalan ve dünya tatlısı verda abla bile ordan kaçmadığı, ordaki envai çeşit insanla dostluk kurmayı başarabildiği, ordaki korkunç durumu düzeltmek için elini taşın altına koyduğu için ben de ona özendim ve elimizden geleni yaptık. harikalar yaratmadık tabii ama insanlar beğendi. emine ise ayağım üşüdü dediğimde bana çorap getiren, karnım ağrıdığında çikolata yediren birisi. böyle hoş dostluklar buluvermek dünyanın öteki ucunda, değer biçilmez... hatta beni kahvaltıya arabayla almaya geldiklerinde kedi özledim diye evlerindeki kediyi de arabaya atıp getirmişler. tabii bu onların kadar kedinin de kibarlığı. zira böyle bir kedi görmedim hayatımda. arabada paket gibi seyahat eden, o esnada her türlü kucakta uyuyabilen ve üstüne üstlük köpek elbiseleri içinde rahat edebilen bir bünye.