dora ve diego

en sonunda kuzenler de hasta oldu. ben ve dilara iyilestik. ortam cok agir, cok sakin ve kendimi ve herkesi fena halde orta yas ustu bir ritmde hissediyorum. sabah agir aksak yataktan kalkmak, kuzenin verdigi sabahligi giymek (hayatta giymem normalde), kahvaltida hastaliklarimizdan ve hangi asamada oldugumuzdan konusmak, agri ve sizilarimizdan, ates derecelerimizden konusmak, kahvalti sonrasi hepimizin kendi mikroplu bardagina koydugu ilik sular esliginde cesit cesit ilaclarimizi almak, hastaligi 'cocuga bulastimak'tan korkmak, bon bon tvye bakmak, walmarta falan gidip limon almak, buradaki cok agir calisan bilgisayarlarla internete baglanmaya calismak (cunku kuzenlerin esas bilgisayarlari ofislerinde) ve turkce karakter yazamamak, aksam ustu uyuklamak, cay demlemek ve icine walmarttan alinan limonlari koymak, sac renklerimiz ve hangi huylarimizin kime cektiginden dem vuran uzun ailesel konusmalar yapmak, geceleri uzun ve mesakkatli bir muzikal seansla 'cocugu uyutmak'...

ama tanidigim tarz yemekler, gunesli bir ev ve bu sicak iklim bana cok iyi geldi, o kesin... ha bir de lokum seker tatliliginda dilara ile gecirdigimiz 'dora' ve 'diego' anlari. bunlar cocuklarin barbi oncesi yas doneminin yeni idolleri ve dora's sleepover kitabinin her sayfasindaki maymun figurunu hersefer kitabi yaklasik 12-13 defa devirerek ve devrederek bulmak en sevdigimiz oyun... ve tabii 'george lopez' dizisini her aksam sirf sonunda butun kahramanlarin sicrayip hopladigi final jenerigi yuzunden bir ibadet edasiyla seyretmemiz...