şehir konsülü

crystal lake beldesi için yapmakta olduğumuz proje sunuşu için abe ile dün "city council regular meeting" denen toplantıya gittik. ben sanıyordum ki birkaç temsilci ve biz özel bir toplantı yapacağız. hayır. bütün halkın, derdi dermanı olmayan herkesin katılabildiği bir büyük salonda yapılıyor bu olay. ön tarafta yarım daire bir mahfilde ortada belediye başkanı "mayor" olmak üzere meclis üyeleri dizilmiş. tam yarım dairenin ortasında da bir masa, derdi olan sunuşu olan oraya gidip konuşuyor, karşı görüşler ve fikirler alınıyor. sonra da gayet pratik bir şekilde oylanıyor meclis üyeleri arasında. konular, "evimizin sokağına valet parking konsun mu konmasın mı?", "şehri temizleyen ve recycling yapan firmadan memnun muyuz, değil miyiz?, süresini uzatalım mı?", "merkez lisesi voleybol takımı illinois birincisi olmuş, dur tebrik edelim" şeklinde uzayıp gidiyor. akşam 7:30 da başlayan 30 gündemli toplantının 15. ve 16. gündemi bizim sunuşa tahsis edilmişti ve bizim mesele bittiğinde saat gece 11i geçiyordu. sonra ne yaptılar bilmiyorum o insanlar... ama şunu söyleyebilirim ki, gerçekten insanların birbirini dinlediği, sözlerini kesmediği, istekleri olmadığında mızıtmadığı, gayet mekanik ve demokratik işleyen bu ortam içime ferahlık verdi. bizdeki muadilini düşündüğümde bir dolu nümayiş gözümde canlandı: ortama ikide bir giren bir çaycı, hep bir ağızdan bağıran ağlayan insanlar, havalara girip tuhaf tuhaf espriler yapan bir belediye başkanı ve o esprilere çiğ çiğ gülen yalaka memurlar...