dost

geldiler... gördüklerim görebildiklerimi aştı, arka arkaya, üst üste, yan yana bir sürü görüntü oluştu ama ses tekti. türkiye'den gelenleri karşılamaya giderken, melike ve cemalnur abla'yı, ben türkiye'ye, içimdeki vatan gibi, millet gibi, sakarya gibi en hamasi birşeylere doğru koşuyordum, arabayı o anonim ağaçların arasından memlekete sürüyorduk. ennihayet, bu tarafsız bölgede, bu sıfır noktasında dost yüzler ve kollar gülümsemelerle genişleyip genişleyip açıldılar, yorgunlukları sükunet gibi, çok eskilerden ya da çok derinlerden gelir gibi. memleketimle sarıldım... dostlar bize memleket, yollar bize memleket...