edebi bir eser olarak kuran

dün unc'deki iki tane dersi izledim ama hayır, tasarım masarım değil, "religious studies" bölümünün dersleri. ve çok mutluyum; özellikle "quran as a literary text" isimli ders beni gerçekten çok fazla açıdan besledi ve uyandırdı diyebilirim. klişeleşmiş bir sesler, sözler ve ibadetler manzumesi olarak algılayageldiğimiz bu metnin aslında ne kadar tarihi, edebi ve görsel bir yapı olduğunu hatırlatıcı, kafa sarsıcı, tabu devirici idi. bir ders kapsamında, üniversite çatısı altında basbayağı "tilavet" aracılığıyla dinlediğimiz alak suresinin içindeki kafiyeleri analiz ettik, dersin profesörü carl ernst, rahman suresindeki sürekli tekrar eden cümlenin "hebrew bible"daki başka tekrara dayalı bir bölüme cevap olup olamayacağını tartıştı. üstünde durduğu, hatırlayabildiğim ve not alabildiğim diğer konular: "bible" kelimesinin etimolojik olarak "kitap" kelimesine denk düştüğü, ama "kuran"ın "recitation" anlamına geldiği, yani sesli okuma ile birleştirildiği, yani sözlü kültürün parçası olduğu... zaten ilk basılı kuran'ın da ancak 1923'de üretildiği, özne kullanımının (ben, biz, sen, siz, onlar...) tıpkı bir shakespeare piyesindeki gibi bir çeşitlilik içerdiği, ancak bazen seslenen, bazen seslenilen bu öznelerin kimler olduğunu zaman zaman yakalayamadığımız... üzerine yemin edilen doğa öğeleri ve zaman dilimleri... "de ki" diye başlayan surelerin, peygamber tarafından da "de ki" denerek aktarılmasındaki incelik...