4 Ağustos 2011 Perşembe

set

çaresizlik bu günlerde benim için şu demek: ne yaparsan yap kafanın içindeki saçma olduğunu bildiğin minik takıntılarından kurtulamazsın. ses hafifler bazen, bazan bağırır. yüz ifadende bir yamukluk olur. aynada farkedersin içindeki sesin dışarıya görüntü olarak nasıl yansıdığını. annem geçen gün farketti: tipe bak ağzı gülüyo, gözleri gitmiş, dedi bana. kendi kendini iyileştirmeye çalışan insanın hali bu işte. felçli birinin takla atmaya çalışması gibi mutlu olma çabası.

bir tek yönelmek, uyumamak, yememek, içini sahibine teslim etmek işe yarıyor.
bütün çözümler problemleri ile set. bu durumda probleme kızıp, çözümü yüceltmek çok anlamsız.

Hiç yorum yok: