"ı" harfi

dün akşam 4 saatlik bir rötarla chicago'ya kondum, "kuş mu kondurmuşlar" derler ya, uçak konduramadılar bir türlü üstüne, pek değerli şehrimiz yine karlı fırtınalı, inemedik dönendik durduk. benim aklıma yine ontolojik epistemolojik ve pisiko, fiziko ve rizikolojik sorular geliyor: "neden buraya medeniyet kurmuşlar ki?" zorla bulabildiğim taksiye, -çünkü suburblara gitmek için önceden taksiye telefon etmen gerekiyormuş, yoksa 1,5 katı para alan şehir taksilerine binmek zorundasın- bindim, kasketli bir çocuk, "ay go to dı..." filan diyerek konuşuyor, "ı" sesini telaffuz edebilmesinden kıllandım, sordum: "by the way where are you from?", turkey dedi, ben o esnada rahatladım, ama arkadaş nedense sorularıma çok kestirme cevaplar verip benimle muhatap olmamayı seçti. "aslen nerelisiniz" dediğimde "bursa" dedi, sustu, ben de sustum. bir ara karın nasıl da bastırdığını irdeledik, o civarlarda da eminelere ulaştım. ancak eminelerin ailesinin kendi kalabalığının yanı sıra, evlerinde elti ve elti çocukları da vardı. elti hanım yün örüyordu, çocuklar pıtır pıtır koşarak etrafta terliyorlardı ve ben bütün bunların içinde çeşit çeşit bavullarımı ve kafamdaki konsantrasyonu kaybetmemeye çalıştım: hüma, cuma günü sunuşun var, zihnini uzaklaştırma, kendini muhabbete örgüye verme, kek ve çayın etkisinde kalma. üstüne üstlük evin küçük kızı yağmurla aynı yatağı paylaşmak suretiyle de olsa uyumayı başararak sabah erken kendimi evden uzaklaştırdım; metra durağına giderken chicagoda olduğumu hatırlayabildim. ofiste ise tam olarak algıladım. ancak iki tane birbirinden güzel yumuşak türkiye paketi beni benden aldı yine. melike ve mete, varolun. özellikle metenin çarpım tablolu defteri günün "punctum"u oldu. şekerlerden birini de hemen ağzıma attım, şimdi annemi arayıp sonra çalışacağım kısmette var ise..